Pieprzyki - jak w przypadku Cindy Crawford - dodają urody i charakteru, ale nie bez powodu traktowane są także jako znak szczególny i zagrożenie dla zdrowia. Znamiona można i należy usuwać.

Znamiona warto usuwać nie tylko ze względów estetycznych, ale przede wszystkim medycznych. Nawet małe, niepozornie wyglądające znamię barwnikowe może w przyszłości przekształcić się w nowotwór. Dlatego przede wszystkim należy usuwać znamiona z miejsc, w których są one nieustannie podrażnione, na przykład przez ubranie. Dotyczy to zwłaszcza okolic kołnierzyka, stanika, czy majtek. W profilaktyce zdrowotnej ważne jest też, żeby usunięte znamiona zwłaszcza te, które wyglądają na potencjalnie niebezpieczne zostały zbadane histopatologicznie.

Pieprzyk czy brodawka?

W języku medycznym, w przypadku znamion stosowane jest nieco inne nazewnictwo, niż to używane powszechnie:

znamiona barwnikowe (potocznie nazywane pieprzykami), są płaskie i mają kolor od jasnobrązowego do ciemnobrązowego

znamiona komórkowe (potocznie zwane brodawkami), są wypukłe, jasnobrązowe lub mają kolor taki sam jak skóra

Na skórze pojawiają się także inne różnego rodzaju zmiany (często potocznie również nazywane znamionami). Są to brodawki łojotokowe, włókniaki miękkie albo kurzajki. Nie są niebezpieczne, ale warto je usunąć ze względów estetycznych.

Jak usuwane są znamiona skórne?

Zabieg chirurgiczny

Konieczny w przypadku usuwania znamion wyglądających na niebezpieczne oraz znamion barwnikowych płaskich. W trakcie zabiegu lekarz za pomocą skalpela usuwa znamię wraz z bezpiecznym marginesem otaczającej je skóry (wycięcie ma kształt łezki), a następnie zakłada szwy. Uzyskany w ten sposób materiał oddaje się do badania histopatologicznego. W miejscu jego wykonania może pozostać niewielka blizna. Dlatego jeśli znamię jest w widocznym miejscu, np. na twarzy, warto udać się na zabieg do chirurga plastyka.

Laserowe usuwanie znamion

Najczęściej do tego celu używa się lasera CO2, ale wykorzystuje się również laser diodowy oraz laser erbowy. W zależności od zastosowanego typu urządzenia i techniki zabiegu, dzięki odpowiednio dobranej wiązce promieniowania emitowanej przez laser, znamię można wypalić, odparować lub wyciąć. Dzięki tej trzeciej opcji, znamię usunięte za pomocą lasera można oddać do badania histopatologicznego.
Laser najczęściej wykorzystywany jest w przypadku usuwania włókniaków, znamion komórkowych, brodawek łojotokowych. W miejscu poddanym zabiegowi pojawiają się po pewnym czasie małe strupki.

Elektroresekcja

> Jest to metoda usuwania włókniaków, znamion komórkowych i brodawek łojotokowych, polegająca na wypaleniu zmiany za pomocą prądu.

Łyżeczkowanie

Stosowane jest najczęściej w przypadku brodawek łojotokowych oraz kurzajek. Zabieg polega na zdrapaniu zmiany skórnej za pomocą specjalnej łyżeczki chirurgicznej.

Krioterapia

Usuwanie brodawek łojotokowych i wirusowych za pomocą ciekłego azotu, tzw. zamrażanie zmian.

Przebieg zabiegów

Znamiona można usuwać przez cały rok, jednak najbezpieczniejszym okresem jest jesień i zima, kiedy promieniowanie słoneczne jest słabsze. Rany szybciej się wtedy goją, zmniejsza się też ryzyko powstania przebarwień.

PRZECIWWSKAZANIA: ciąża, okres karmienia piersią, aktywne infekcje oraz stany zapalenia skóry.

ZABIEG: Zazwyczaj trwa od kilku do kilkudziesięciu minut. Więcej czasu zajmuje zazwyczaj tylko chirurgiczne usuwanie znamion. Aby zabieg był komfortowy w zależności od zastosowanej metody, stosuje się różne techniki znieczulenia. Pierwsza z nich to schłodzenie miejsca zabiegowego. Druga, to znieczulenie kremem, trzecia - znieczulenie miejscowe, podobne do tego stosowanego u dentysty – lekarz wykonuje wówczas zastrzyk z lidokainy.

PO ZABIEGU: Miejsca poddane zabiegowi należy chronić przed słońcem - zaleca się stosowanie filtra przeciwsłonecznego SPF 50+. Nie można drapać, ani zrywać strupków, które same odpadną po 5-10 dniach. Rany nie należy moczyć. Oczywiście możesz wziąć szybki prysznic, ale zrezygnuj z kąpieli. Aby przyspieszyć gojenie, warto stosować kremy regenerujące. W przypadku zabiegu chirurgicznego po 6-14 dniach należy zgłosić się na zdjęcie szwów.

Badaj się!

Znamiona barwnikowe (tzw. pieprzyki ) są najczęściej spotykane. Niestety, na ich bazie może rozwinąć się czerniak. Dlatego trzeba je regularnie obserwować, a raz do roku pokazywać dermatologowi.

Badanie w domu
1. Metoda „Brzydkiego Kaczątka”. Znamiona u tej samej osoby zazwyczaj są do siebie podobne: mają ten sam kształt, kolor, gęstość. Zmianę barwnikową można uznać za podejrzaną, jeśli różni się od pozostałych (taka zmiana nazywana jest wtedy brzydkim kaczątkiem).
2. Metoda „ABCDE”. Jeśli widzisz, że jakieś znamię jest:
a. asymetryczne
b. ma nierówne brzegi
c. ma niejednolity kolor lub zabarwienie białe, szaroniebieskie lub czerwone
d. jest duże (jego średnica przekracza 5 mm)
e. zmieniło się w ciągu trzech ostatnich miesięcy
najlepiej od razu zgłoś się do dermatologa.
Badanie u dermatologa
Lekarz obejrzy znamię za pomocą dermatoskopu. Urządzenie to daje 10-krotne powiększenie i pozwala na ocenę poszczególnych struktur znamienia. Może też użyć wideodermatoskopu. To metoda, pozwala na uzyskiwanie większych powiększeń oraz, dzięki możliwości zapisywania obrazu znamion w komputerze, na ich późniejsze monitorowanie.